wpływ angiopatii amyloidowej mózgu w różnych zespołach otępienia Neurodegeneracyjnego: badanie Neuropatologiczne

Streszczenie

cel. Bostońskie kryteria dla mózgowej angiopatii amyloidowej (CAA) muszą zostać potwierdzone badaniem pośmiertnym. Niniejsze badanie bada częstość występowania i wpływ ciężkości CAA na naczynia mózgowe w różnych chorobach otępienia neurodegeneracyjnego. Materiał i metody. Autopsji poddano 208 pacjentów. Składały się z 92 mózgów z chorobą Alzheimera (AD), 46 z degeneracją płata czołowo-skroniowego (FTLD), 24 z postępującym porażeniem nadjądrowym (PSP), 21 z otępieniem ciała lewego (LBD), 5 z degeneracją kortykobazową (CBD) i 20 kontrolami. Oprócz badania makroskopowego wykonano cały odcinek koronalny półkuli mózgowej, na poziomie ciała mamilarnego, w celu półprzytomnej oceny mikroskopowej małych zmian naczyniowo-mózgowych. Wyniki. CAA występuje w 2/3% mózgowia AD, z czego połowa ma ciężką postać, stopień 3. Tylko ten ostatni wykazuje więcej zmian naczyniowo-mózgowych. CAA występuje w 45% mózgów LBD. Mikroinfarkty korowe występują częściej tylko w grupie 3 stopnia CAA. W LBD dodatkowa patologia AD występuje u 41% stopnia 0 CAA, 83% w stopniu 1-2 i 100% w stopniu 3. W PSP tylko 21% miało stopień CAA 1-2. W FTLD, CBD i normalnej kontroli nie obserwuje się patologii CAA. Wnioski. Niniejsze badanie pokazuje, że CAA jest najczęściej związany z AD, ale tylko ciężka postać wykazuje więcej zmian naczyniowo-mózgowych. LBD jest drugą najczęściej występującą chorobą związaną z CAA, z wyraźną korelacją między częstością występowania związanych z nią cech AD a rosnącym nasileniem CAA. W PSP tylko 21% wyświetla łagodne funkcje CAA. PSP, tau-FTLD i CBD są częścią złożonych chorób Pick, o których wiadomo, że mają korzystny profil naczyniowy, który może wyjaśnić ich niską częstość występowania zmian naczyniowo-mózgowych, w przeciwieństwie do mózgów AD i LBD.

1. Wprowadzenie

kryteria Bostońskie są używane do podejrzewania klinicznie obecności mózgowej angiopatii amyloidowej (CAA) . Diagnozuje się go przede wszystkim jako przyczynę krwiaka płata mózgu (LCH) u osób starszych. Dodatkowo powierzchowna sideroza korowa (CoSS), zmiany istoty białej (WMCs), mikrocząstki korowe (CoMIs) i mikrocząstki korowe (CoMBs) są częścią obrazu patologicznego . Jednak w badaniu neuropatologicznym dużej serii krwiaków śródmózgowych stwierdzono, że tylko 9,7% jest spowodowane CAA . W niewielkiej grupie 13 pacjentów z klinicznie podejrzewanym CAA diagnoza może zostać potwierdzona przez pośmiertne badanie mózgu . Ogólnie częstość występowania CAA u osób w podeszłym wieku waha się od 31.7% do 78,9% według różnych badań . W starszym badaniu częstość występowania CAA w chorobie Alzheimera (AD) obserwuje się u 25,6% . Ponadto stwierdzono, że CAA wiąże się z 50% mózgów z chorobą ciała lewego (LBD) i 25% przypadków z postępującym porażeniem nadjądrowym (PSP).

czy CoMIs są znacznie zwiększone u pacjentów z chorobą Alzheimera i bez CAA jest nadal kwestią dyskusji .

nie przeprowadzono badań pośmiertnych dotyczących wpływu stopnia nasilenia CAA i jego częstości w różnych chorobach neurodegeneracyjnych.

niniejsze obserwacyjne badanie neuropatologiczne bada częstość występowania różnych stopni CAA w różnych chorobach otępienia neurodegeneracyjnego i ich wpływ na występowanie zmian naczyniowo-mózgowych.

2. Materiał i metody

autopsji poddano łącznie 208 pacjentów, którzy byli obserwowani w Szpitalu Uniwersyteckim w Lille. Obejmowały one 188 pacjentów z demencją w wywiadzie i 20 osób z grupy kontrolnej, którzy zmarli z powodu choroby nonneurologicznej i bez pogorszenia funkcji poznawczych lub udaru mózgu w wywiadzie.

uprzednio uzyskana świadoma zgoda najbliższej rodziny pozwoliła na przeprowadzenie autopsji w celach diagnostycznych i naukowych. Próbki tkanki mózgowej pozyskano z banku neurologicznego Uniwersytetu w Lille, zrzeszonego w „Centre des Resources Biologiques”, który działał jako instytucjonalna Komisja Rewizyjna.

standardowa procedura diagnostyczna polegała na zbadaniu próbek z pierwotnej kory ruchowej, związanej z nią kory czołowej, skroniowej i ciemieniowej, pierwotnej i wtórnej kory wzrokowej, zakrętu kręgowego, jądra podstawnego Meynerta, ciała migdałowatego, hipokampa, zwojów podstawnych, mezencefalonu, Ponsa, rdzenia i móżdżku. Szkiełka z sekcji osadzonych w parafinie zostały zabarwione hematoksyliną-eozyną, luxolem fast blue i Perlem. Barwienie immunologiczne dla białka tau,-amyloidu, α-synukleiny, białka prionowego, TDP-43 i ubikwityny przeprowadzono

w badaniu neuropatologicznym 92 mózgi zdiagnozowano jako ad, 46 jako chorobę płata czołowego (ftld), 24 jako PSP, 21 jako LBD, a 5 jako degenerację kortykobazową (CBD). W latach 20. cechy neurodegeneracyjne były nieobecne lub zawierały tylko łagodne cechy AD.

obecność różnych stopni CAA wykonano zgodnie z kryteriami protokołu konsensusowego i oceniono od 0 do 3 na podstawie badania czterech próbek korowych z barwieniem β-amyloidowym . Cechy reklamy zostały sklasyfikowane według kryteriów Braaka i Braaka. Główna diagnoza AD została zachowana po osiągnięciu etapów V I VI. Diagnostykę pośmiertną FTLD wykonano zgodnie z kryteriami diagnostyki neuropatologicznej i nozologicznej Konsorcjum FTLD . LBD zdiagnozowano zgodnie z raportem konsorcjum na DLB international workshop . Kryteria diagnostyczne CBD były te zaproponowane przez międzynarodowe konsorcjum neurologii behawioralnej . Inscenizacja mikroinfarktów miażdżycowych mózgu (CAMIs) została przeprowadzona zgodnie z zaleceniami grupy otępienia naczyniowego . CAMIs są prezentowane głównie w głębokich strukturach mózgu, podczas gdy CoMIs mają inną lokalizację i są spowodowane różną etiologią .

oprócz wykrycia makroskopowych widocznych zmian, takich jak krwiaki oraz terytorialne i lakunarne zawały, do oceny mikroskopowej małych zmian naczyniowo-mózgowych, takich jak WMCs, CoMBs, CoMIs i lacunes, wykorzystano cały odcinek koronalny półkuli mózgowej, na poziomie ciała mamillarnego, pozwalając na globalną i mniej lub bardziej reprezentatywną kwantyfikację zmian mózgowych. Średnie wartości WMCs, charakteryzujące się stopniem utraty aksonów i mielin, były średnią ocen rankingowych: brak zmian (R0), kilka wyizolowanych (R1), często rozproszonych w koronie radiata (R2) i tworzących zmiany zbiegowe (R3) mieliny i utraty aksonalnej. W przypadku innych zmian naczyniowo-mózgowych ich średnie wartości odpowiadały ich średniej liczbie w poszczególnych mózgach.

porównano również główny rozkład wieku i płci między różnymi grupami.

przeprowadzono jednostkowe porównania grup niesparowanych z dokładnym testem Fishera dla danych kategorycznych. Nieparametryczny Test U Manna-Whitneya został użyty do porównania zmiennych ciągłych. Poziom istotności, dwuogonowy, ustalono na ≤ 0,05.

3. Wyniki

u pacjentów z AD 33% miało stopień 0.CAA, 19% Stopień 1, 15% Stopień 2 i 33% stopień 3. W LBD 55% miało stopień CAA 0, 24% 1, 8% 2 i 13% 3. W PSP 79% miało stopień CAA 0, 7% 1, A 14% 2. Nie obserwowano stopnia 3. u tej jednostki chorobowej. W FTLD, CBD i normalnej kontroli nie zaobserwowano patologii CAA (Tabela 1).

rozkład wieku i płci nie różniły się statystycznie pomiędzy różnymi chorobami neurodegeneracyjnymi w zależności od stopnia CAA, wahając się ogólnie od 67 do 82 lat. Płeć męska wahała się od 40 do 67%.

w różnych grupach chorobowych obserwowano związane z nimi patologie. W mózgach AD patologia LBD była obecna w 9% stopnia 0 CAA, 16% w stopniu 1-2 i 9% w stopniu 3. CAMIs obserwowano w 28% w grupie CAA stopnia 0, 11% w grupie 1-2 stopnia i 18% w grupie CAA stopnia 3. U pacjentów z LBD 41% dodatkowych patologii AD stopnia 1-3 było obecne w CAA stopnia 0, 83% w stopniu 1-2 i 100% w stopniu 3. CAMIs obserwowano tylko U 17% pacjentów w grupie 0.

w grupie PSP 14% patologii AD i 5% CAMIs obserwowano tylko w mózgach klasy 0 CAA. W FTLD i kontroli pacjentów z tylko CAA stopnia 0, odpowiednio, 4 i 5% łagodne ad patologii obserwowano podczas nieobecności w grupie CBD(Tabela 2).

w mózgach AD nie zaobserwowano różnic statystycznych w ciężkości zmian naczyniowo-mózgowych między stopniem 0 a stopniem 1-2 CAA. Jednak WMCs, LCHs, CoMIs i CoMBs były zwiększone w stopniu 3 w porównaniu do poprzednich dwóch grup. In LBD only CoMIs were increased in the grade 3 CAA group compared to the grades 0 and 1-2. In PSP no statistical differences in cerebrovascular lesions were present between the grade 0 and grade 1-2 patients (Table 3).